Το χρώμα του φεγγαριού -- Αλκυόνη Παπαδάκη

-- Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρωτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά.Δεν άκουσες;Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;

-- Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγγαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλέ.

-- Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;

-- Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.

-- Τί χρώμα έχει η χαρά;

-- Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.

-- Και η μοναξιά;

-- Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.

-- Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.

-- Το αστέρι έκλεισε τα ματια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.

-- Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;

-- ...Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού,απάντησε το δέντρο.

-- Τι χρώμα έχει ο έρωτας;

-- Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.

-- Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τo αστέρι... Κοίταξε μακριά στο κενό... Και δάκρυσε ...

Ζω...

-- Δε φοβάσαι που θα πεθάνεις;

-- Σήμερα πάντως ζω! Σου σφίγγω τα χέρια, σε κοιτάζω στα μάτια. Μήν αφήνεις ποτέ σου το σήμερα να μαραίνεται. Μην αφήνεις τη ζωή να χάνεται σαν την άμμο μέσα απo τα δάκτυλά σου. Ζήσε. Κατάλαβες; Ζήσε! Μη βάζεις το σήμερα ενέχυρο σ' αυτό που εννοούνε μερικοί μουχλιασμένο Αύριο. Το Σήμερα είναι δικό σου, φίλε. Αγάπησέ το!

Συγχωρώ!

-- Δίνε το χέρι σου στον άλλο χωρίς να κρίνεις. Κάνε του λίγο χώρο μέσα σου να ξαποστάσει. Να πιεί μια γουλιά νερό. Σ' αυτό τον κόσμο, παλικάρι, όλοι έχουμε μερίδιο σε όλα. Μερίδιο στη χαρά, στα λάθη στην απόγνωση. Κι εσύ, θα 'ρθουν φορές που θα τα κάνεις θάλασσα στη ζωή σου. Ε! Δε θα σημάνει ποτέ γι' αυτό το τέλος του κόσμου! Εγώ είμαι γέρος, κι ακόμα κάποιες φορές τα κάνω θάλασσα. Δε βγαίνει με συνταγές η ζωή. Aντε στην υγειά σου!

Ελπίζω!

-- Μην πικραίνεσαι, είπε. Και βούρκωσε. Είναι όμορφη η ζωή. Πιστεψέ με. Αξίζει να τη ζεί κανείς, έστω κι αν κάποτε γεμίζει πληγές. Σε νιώθω. Λες να μην τα ξέρω όλ' αυτά; Μα να θυμάσαι πάντα, φιλαράκο, πως αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα. Δε σταματάει πουθενά η ζωή. Μη σε μπερδέψουνε κάτι κακομοίρηδες, που σφίγγουν σαν το παραδοσάκουλο της ψυχής τους. Κι ο άνθρωπος σαν τα δέντρα είναι. Ανθίζει, κάνει καρπούς, μαδάει, και πάλι απο την αρχή. Τωρα έχεις φουρτούνα εσύ, και δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Φύλαξέ τα όμως στο μυαλό σου αυτά που ακούς. Δεν σου κάνω το δάσκαλο. Ένας γερο-ξεκούτης είμαι. Μα αυτά τα πράγματα έτσι γίνονται. Το ξέρω καλά. Αν θέλεις να φύγεις, φύγε. Κανείς δεν μπορεί να σε κρατήσει. Προχώρα όρθιος όμως. Έτσι; .......................................................................................................

-- Aυριο θα 'ναι μια καινούρια μέρα, αγόρι μου. Πλύσου, χτενίσου, ψιθύρισε ένα τραγουδάκι και ξεκίνα. Δεν ξέρω τιποτ' άλλο να σου πω, Έζησα τόσα χρόνια σ'αυτή τη γη. Δεν αρνήθηκα ποτέ τα λάθη μου. Δε γουστάρω τους ανθρώπους που είναι ατσαλάκωτοι. Αξίζει να ζείς μέσα στη γυάλα, απο φόβο μην πληγωθείς; Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα. Κι όταν τσακίζεσαι, να 'χεις το θάρρος να λές: Με γεια μου με χαρά μου. Φτου κι από την αρχή τώρα. Όχι κακομοιριές και κλαψούρες. Η ζωή είναι όμορφη, παλικάρι μου, μόνο όταν την ζείς. Όταν κυλιέσαι μαζί της. Πότε σε λασπουριές και πότε σε ροδοπέταλα. Κράτα της αναμνήσεις σου και προχώρα... Μια περιπλάνηση είναι το διάβα μας σ' αυτό το κόσμο. Μια περιπλάνηση ανάμεσα ουρανού και γής. Aντε να πιούμε και το τελευταίο. Έχω να σηκωθώ νωρίς αύριο. Πρέπει να κλαδέψω τις τριανταφυλλιές. Αλλιώς, πώς θα θυμάμαι το χαμόγελο αυτηνής της κακούργας της Μελπομένης;

Ποιός έιναι ο δυνατός;

-- Ποιός είναι ο δυνατός; Ρώτησε ξαφνικά το δέντρο.

-- Αυτός που περπατά μέσα στη νύχτα μόνος του. Κι όμως, φοβάται τόσο το σκοτάδι. Αυτός που περιμένει στην πλαγιά τους λύκους. Κι ας τρέμει σαν το λαγό ακούγοντας τα ουρλιαχτά τους. Αυτός που γλιστράει, που γονατίζει, που γεμίζει λάσπες. Που χώνεται στο θολό ποτάμι ως το λαιμό. Και μια στιγμή,μέσα στο χαλασμό, απλώνει τα παγωμένα χέρια του, κόβει κίτρινες μαργαρίτες και στολίζει τα μαλιά του. Αυτός είναι ο δυνατός.

Ένα κουκούλι έπεσε κείνη την ώρα στο χώμα κι έσπασε. Μια πολύχρωμη πεταλούδα πήδηξε από μέσα. Ξεδίπλωσε τα φτερά της και πέταξε γύρω από τις μυρτιές. Ύστερα κοντοστάθηκε, κοίταξε μια στιγμή στα μάτια το Θεό, και ψιθύρισε:

-- Γειά σου! Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σου! ............................................................................................................ «Προσεξε μην ξεχάσεις ποτέ πως η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ' ένα λουλούδι στο χέρι. Μπορεί να γονατίζεις, να σερνεσαι, να ματώνεις. Ωραία! Δε χαλασε ο κόσμος. Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους. Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς. Τ' αγαλματα μόνο δε λυγάνε».

Ονειρεύονται... και ελπίζουν...

-- Πες μου ένα χαρούμενο τραγούδι για την ζωή, είπε το δέντρο στ' αστέρι του.

-- Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα, όταν ανοίγει και μπαίνει κάποιος που αγαπάς.

-- Δείξε μου ένα ακριβό στολίδι.

-- Τα καράβια και τους Ινδιάνους με τα βέλη και τα πολύχρωμα φτερά, που είναι ζωγραφισμένα στους άσπρους τοίχους μιας καμαρούλας.

-- Όμορφη βραδιά απόψε. Aκου, πως τραγουδάει το τριζόνι!

Σε λίγο θα βγεί ο Αυγερινός. Σε λίγο θα ξημερώσει. Κοίτα που ξεχάστηκε μια ξελογιασμένη καρδερίνα. Και ξαγρυπνά. Κοιτάζει το φεγγάρι. Και ονειρεύεται...

-- Σε λίγο θα ξημερώσει... Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι. Και ξαγρυπνούν. Κοιτάζουν το φεγγάρι. Κι ονειρεύονται... Ονειρεύονται και ελπίζουν..

Περιμένοντας τὸ βράδυ Τάσος Λειβαδίτης

Δὲν ξέρω πῶς, δὲν ξέρω ποῦ, δὲν ξέρω πότε, ὅμως τὰ βραδιὰ
κάποιος κλαίει πίσω ἀπὸ τὴν πόρτα
κι ἡ μουσικὴ εἶναι φίλη μας – καὶ συχνὰ μέσα στὸν ὕπνο
ἀκοῦμε τὰ βήματα παλιῶν πνιγμένων ἢ περνοῦν μὲς
στὸν καθρέφτη πρόσωπα
ποῦ τὰ εἴδαμε κάποτε σ᾿ ἕνα δρόμο ἡ ἕνα παράθυρο
καὶ ξανάρχονται ἐπίμονα
σὰν ἕνα ἄρωμα ἀπ᾿ τὴ νιότη μᾶς – τὸ μέλλον εἶναι ἄγνωστο
τὸ παρελθὸν ἕνα αἴνιγμα
ἡ στιγμὴ βιαστικὴ κι ἀνεξήγητη.
Οἱ ταξιδιῶτες χάθηκαν στὸ βάθος
ἄλλους τοὺς κράτησε γιὰ πάντα τὸ φεγγάρι
οἱ καγκελόπορτες τὸ βράδυ ἀνοίγουνε μ᾿ ἕνα λυγμὸ
οἱ ταχυδρόμοι ξέχασαν τὸ δρόμο
κι ἡ ἐξήγηση θὰ ᾿ρθεῖ κάποτε
ὅταν δὲν θὰ χρειάζεται πιὰ καμία ἐξήγηση

Ά, πόσα ρόδα στὸ ἡλιοβασίλεμα – τί ἔρωτες Θέε μου, τί ἡδονὲς
τί ὄνειρα,
ἂς πᾶμε τώρα νὰ ἐξαγνιστοῦμε μὲς στὴ λησμονιά.

Μύθος ή αλήθεια; 9 ανατριχιαστικά μέρη στον κόσμο ξετυλίγουν την ιστορία τους!

Ποιά είναι η αλήθεια τελικά; Υπάρχουν φαντάσματα ή όχι; Ακολουθούν 9 μέρη σε όλον τον κόσμο που συγκλονίζουν με την τρομακτική τους ιστορία, ακόμη κι΄αν αυτή είναι ψεύτικη!

Κέντ, Νοτιοανατολική Αγγλία

Συχνά περιγράφεται ως το πιο τρομακτικό χωριό στη Βρετανία. Το χωριό Pluckley βρίσκεται στο Κεντ της Αγγλίας και λένε ότι τουλάχιστον δώδεκα φαντάσματα μένουν εκεί. Πολλοί από τους κατοίκους του χωριού πάντως έχουν πια βαρεθεί την φήμη που έχει η πατρίδα τους και λένε μάλιστα ότι η χειρότερη περίοδος είναι πριν το Halloween, όταν οι κυνηγοί των φαντασμάτων γεμίζουν το χωριό.

Τα μέρη όπου μπορείς να συναντήσεις τα φαντάσματα είναι:

• Η γωνία του τρόμου: Εκεί είχε πεθάνει ένας ληστής.
• Το  δάσος με τις φωνές: Εκεί μπορείτε να ακούσετε τις κραυγές των νεκρών.

Το νησί με τις  Κούκλες, Μεξικό

Xochimilco ονομάζεται μια περιοχή της Πόλης του Μεξικού, που χαρακτηρίζεται από ένα σύστημα καναλιών και τεχνητών νησιών. Εκεί, ο Julian Santana Barrera πριν κάποια χρόνια ανακάλυψε το σώμα ενός νεκρού κοριτσιού σε ένα κοντινό κανάλι, και από τότε άρχισε να συλλέγει κούκλες. Έπειτα, τις κρέμασε στα δέντρα προκειμένου να προστατέψει το Xochimilco από τα κακά πνεύματα. Ο κύριος Barrera πέθανε το 2001, αλλά η περιοχή παραμένει το ίδιο ανατριχιαστική.





Το νησί Hashima, Ιαπωνία

Αυτό το νησί βρίσκεται περίπου 15 χιλιόμετρα μακριά από το Ναγκασάκι. Μεταξύ 1887 και 1974 το Hashima ήταν μέρος εξαγωγής του άνθρακα, και το 1959 είχε πληθυσμό 5.259 άτομα. Στη δεκαετία του 1960, το πετρέλαιο αντικατέστησε τον άνθρακα σε όλη την Ιαπωνία και το Hashima εγκαταλείφθηκε. Πλέον είναι γνωστό σε όλον τον κόσμο ως το "Νησί φάντασμα".





Ο λόφος των σταυρών, Λιθουανία

Ο λόφος των σταυρών είναι ένας καθολικός τόπος προσκυνήματος, που ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1830. Το μέρος περιέχει τουλάχιστον 100.000 τεράστιους σταυρούς. Ο Πάπας Ιωάννη Παύλο ΙΙ, είχε περιγράψει το μέρος ως τόπο για την ελπίδα, την ειρήνη και την αγάπη. Καλύτερα, όμως μην μείνετε εδώ μόνοι όταν βραδιάσει!








Aokigahara, Ιαπωνία

Αυτό το δάσος στη βάση του βουνού Φούτζι θυμίζει σκηνικό από το έργο «Οι μάγισσες του Blair». Το μέρος έχει μια ιστορική σύνδεση με τους δαίμονες της ιαπωνικής μυθολογίας, και είναι το δεύτερο πιο δημοφιλές μέρος στον κόσμο για αυτοκτονίες, μετά την γέφυρα Golden Gate του Σαν Φρανσίσκο. Περισσότεροι από 50 άνθρωποι έδωσαν τέλος στη  ζωή τους εδώ το 2010. Μάλιστα, όσοι έρχονται για πεζοπορία, συνήθως χρησιμοποιούν πλαστική ταινία για να σηματοδοτήσουν τη διαδρομή τους και να μην χαθούν.


Κατακόμβες του Παρισιού

Αυτό το υπόγειο-οστεοφυλάκιο περιέχει λείψανα από περίπου έξι εκατομμύρια ανθρώπους. Αμέτρητα σπήλαια και σήραγγες εκτείνονται για 280 χιλιόμετρα κάτω από την πόλη και είχαν χρησιμοποιηθεί παλιά από τη γαλλική Αντίσταση κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.







Το κάστρο στο Εδιμβούργο

Ένα από τα πιο γνωστά μέρη της Σκωτίας, το κάστρο του Εδιμβούργου είναι και το σπίτι ενός ακέφαλου φαντάσματος και του σκύλου του! Το 2001 πραγματοποιήθηκε 10-ήμερη επιστημονική έρευνα, με τη χρήση του εξοπλισμού νυχτερινής όρασης, ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές, θερμικές απεικόνισης. 240 άτομα ως εθελοντές μπήκαν στο κάστρο, και σχεδόν οι μισοί από αυτούς ανέφεραν θεάσεις φαντασμάτων και τρομακτικά φαινόμενα. Παράλληλα, έχουν παρατηρηθεί και  απότομες πτώσεις της θερμοκρασίας.




Η στάση του μετρό Bethnal Green, Λονδίνο

Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, 173 άνθρωποι είχαν τραγικό θάνατο ενώ προσπαθούσαν να βρουν καταφύγιο στο σταθμό Bethnal Green. Το προσωπικό του μετρό λέει ότι ακούνε κραυγές των γυναικών και των παιδιών στο σταθμό.










Borley Rectory, Έσεξ

Περιγράφεται ως το πιο στοιχειωμένο σπίτι στη Βρετανία. Χτίστηκε το 1863 στη θέση που άλλοτε υπήρχε μια εκκλησία και ένα μοναστήρι. Ένας γνωστός μύθος λέει ότι ένας μοναχός από το Borley ερωτεύτηκε με μια μοναχή από ένα κοντινό μοναστήρι και σχεδίαζαν να φύγουνε μαζί, αλλά οι γέροντες του μοναστηριού ανακάλυψαν τα σχέδιά τους... Και οι δύο τιμωρήθηκαν με θάνατο και τώρα τα φαντάσματα τους έχουν στοιχειώσει την περιοχή!

Το ντόμπερμαν που πνίγεται - Αυστραλία

Ο αστικός αυτός μύθος μάς έρχεται από το μακρινό Σίδνεϊ και έχει να κάνει με μια περίεργη ιστορία πνιξίματος ενός ντόμπερμαν. Ένα βράδυ λοιπόν ένα ζευγάρι επέστρεψε στο σπίτι του για να δει τον σκύλο του να πνίγεται στο σαλόνι. Ο άντρας πανικοβλήθηκε και λιποθύμησε, η γυναίκα ήταν ωστόσο πιο γενναία και μετέφερε αμέσως το άτυχο σκυλί σε κλινική ζώων. Επέστρεψε κατόπιν στο σπίτι για να βοηθήσει τον άντρα της, προσπαθώντας να τον μεταφέρει στο κρεβάτι. Όσο συνέβαινε αυτό, ο κτηνίατρος τηλεφώνησε και ούρλιαξε υστερικά από το ακουστικό να εγκαταλείψουν αμέσως την οικία τους. Χωρίς να ξέρουν τι συνέβη, το αντρόγυνο βγήκε έντρομο έξω, για να συναντήσουν στις σκάλες την αστυνομία που τους γύρευε: ο αστυνομικός ενημέρωσε το ζευγάρι ότι ο σκύλος είχε πνιγεί από ανθρώπινο δάχτυλο και ότι ο διαρρήκτης πρέπει να ήταν ακόμα εντός της οικίας! Πράγματι, ο κλέφτης βρέθηκε αναίσθητος στο υπνοδωμάτιό τους... 

O κρεμασμένος σύντροφος - Γαλλία

Άλλος ένας περίφημος αστικός μύθος που εμφανίζεται σε διάφορες παραλλαγές στα πέρατα του κόσμου, ο δικός μας ωστόσο έχει να κάνει με το Παρίσι της δεκαετίας του '60. Μια κοπέλα και ο φίλος της λοιπόν, αμφότεροι φοιτητές, επιδίδονταν σε ερωτικές περιπτύξεις μέσα στο αμάξι, το οποίο είχαν παρκάρει βολικά μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα. Κάποια στιγμή το αγόρι βγαίνει από το αυτοκίνητο για να καπνίσει ένα τσιγάρο, με την κοπέλα να τον περιμένει υπομονετικά στη θέση της να επιστρέψει. Καθώς αργούσε, η κοπέλα βγήκε να τον ψάξει, μόνο για να δει έντρομη μια σκιά μέσα στην ερημιά. Παγωμένη, επιστρέφει ταχύτατα στο αυτοκίνητο και προσπαθεί να φύγει, μόνο που το αμάξι αρνείται να την υπακούσει. Κάθε φορά που μαρσάρει ακούει περίεργα τριξίματα, με το αυτοκίνητο να μένει καθηλωμένο. Κάποιος είχε δέσει ένα σχοινί στον προφυλακτήρα του αυτοκινήτου και το είχε ασφαλίσει στο γειτονικό δέντρο. Βγαίνοντας να δει γιατί δεν ξεκινούσε το αμάξι, η κοπέλα συνειδητοποίησε ότι ο φίλος της κρεμόταν από το δέντρο...

Η γυναίκα με το σκισμένο στόμα - Ιαπωνία και Κίνα

Ο πασίγνωστος λαϊκός θρύλος της Κίνας/Ιαπωνίας αφορά σε μια γυναίκα, την Kuchisake-Onna, που κάποιοι ισχυρίζονται ότι ήταν σύζυγος σαμουράι. Μια μέρα λοιπόν απάτησε τον άντρα της με έναν νεότερο τύπο και όταν ο σύζυγος το έμαθε, την τιμώρησε παίρνοντας το σπαθί του και σκίζοντας στο στόμα της από αυτί σε αυτί. Η συνέχεια του αστικού μύθου ποικίλει από δω κι έπειτα. Άλλοι λένε ότι η γυναίκα ήταν καταραμένη να μην πεθάνει ποτέ, και ακόμα συνεχίζει να περιδιαβαίνει τον κόσμο για να εξιστορεί το πάθημά της. Άλλοι πάλι αναφέρουν ότι πρόκειται για μια πολύ ωραία γυναίκα που ρωτάει τους περαστικούς αν είναι όμορφη. Κι όταν παίρνει θετική απάντηση, αφαιρεί τη χειρουργική μάσκα που φορά αποκαλύπτοντας τη φρικιαστική ουλή της. Ο περαστικός που δεν συνεχίζει να τη βρίσκει πλέον όμορφη βρίσκει τραγικό θάνατο από τα χέρια της!

Η γέφυρα των βρεφικών στεναγμών - ΗΠΑ

Σύμφωνα με τον περίφημο αστικό μύθο της Αμερικής, ένα ζευγάρι κατευθυνόταν στο σπίτι του από την εκκλησία, έχοντας στο πίσω κάθισμα το μωρό τους. Η βροχή έπεφτε με το τουλούμι και το ζευγάρι αναγκάστηκε να περάσει μια γέφυρα που είχε υπερχειλίσει. Το νερό ήταν ωστόσο βαθύτερο απ' όσο είχαν υπολογίσει, με το αυτοκίνητο να μένει καταμεσής της γέφυρας και το ζευγάρι να βγαίνει από το αμάξι για να αναζητήσει βοήθεια. Η γυναίκα έμεινε βέβαια πίσω, για να δει έντρομη εντός ολίγου το μωρό της να παρασύρεται από τα ορμητικά νερά. Ο θρύλος λέει ότι όποιος περάσει από τη συγκεκριμένη γέφυρα (η τοποθεσία της οποίας παραμένει βολικά άγνωστη) θα ακούσει το κλάμα του μωρού...